ชานนท์ ไชยทองดี เรื่อง
บุตรของฉันเกิดในปีที่สังคมมีความขัดแย้งระหว่างผู้คนจำนวนมาก
และเป็นปีเดียวกันกับที่สังคมเกิดเงื่อนไขบางอย่างจนใครคนหนึ่งอาสาจะเข้ามามอบความสุข
ในความสุขนั้นฉันเห็นเสียงและแววตาแห่งความหวังของคนจำนวนหนึ่งที่คิดว่าจะจับต้องความสุขของพวกเขาที่หายไปนาน
เขาเหล่านั้นยินดีปรีดาอย่างน่าอิจฉา ระรื่น ระริกระรี้ ออกหน้าออกตาอย่างสุขสันต์
ขณะเดียวกันฉันก็ได้เห็นคนอีกจำนวนหนึ่งที่หวั่นวิตกกับความสุขที่พวกเขาจำนวนนั้นกำลังจะได้รับ อกตรม หม่นไหม้ ใจตก หลบหน้าหลบตา ทุกข์ตรม
ฉันพบว่า มีคนหนึ่งที่มุ่งมั่นถ่ายทอดความสุขด้วยคำพูดที่ฉันไม่คิดมาก่อนว่าชาตินี้จะได้พบได้เห็นได้ยินและได้ฟัง…
เขาคนนั้นช่างหมั่นเพียรมอบความสุขให้ผู้คนเหลือเกิน
บุตรของฉันที่เกิดในปีแห่งการมอบความสุขนั้น
เขาเติบโตในห้วงแห่งปีของการติดตาม การเสาะหา การไล่ล่า การปิดกั้นผู้คนที่คิดต่างจากสิ่งที่เขาคนนั้นเสนอความจริงให้ผู้คนเชื่อ…ต้องเชื่อ ว่ามีความสุขในแบบที่เขาบอกเท่านั้น
แต่กลับกลายเป็นความสุขที่ฉันเห็น
ฉันเห็นบุตรของฉันเติบโตมาพร้อมกับภาพในสื่อ ด้วยสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยภาพและสภาพแวดล้อมของความสิ้นหวัง
ภาพของความเพ้อเจ้อ ความเพ้อฝัน ความงมงาย การปลดหนี้ การปลิดชีพตัวเอง
เราต่างไม่มีความทุกข์ มีแต่ความสุข มีแตรอยยิ้ม เขายังคงมุ่งมั่นบอกเราอย่างนั้น …
ช่างสมกับเป็นยุคสมัยแห่งความสุขโดยแท้
กว่า 6 ปีที่บุตรของฉันเปลี่ยนผ่านวัยจากทารกสู่ความเป็นเด็ก
เด็กที่เริ่มอ่านออก เขียนได้ ระบายสีเป็น
เขาต้องใช้ชีวิตต่อไปในยุคสมัยแห่งความสุขที่ไม่มีการสนใจเรื่องมลภาวะ เชื้อโรคร้าย อาชญากรรม ภัยคุกคาม สิทธิมนุษยชน ประชาธิปไตย
การก่นด่า ผรุสวาท โทสวาท และการอ้างความชอบธรรมในการกระทำต่างๆ เพื่อผลักไสผู้ที่คิดต่างให้กลายเป็นคนเลว
กว่า 6 ปีที่บุตรของฉันและอาจรวมถึงบุตร ธิดาของคนอื่นที่เป็นบุตร-ธิดาแห่งสมัยของความสุข
ฉันไม่รู้ว่า บุตรของฉัน รวมถึงบุตรธิดา เหล่านั้น จะต้องมีความสุขเหล่านี้ไปอีกนานเท่าใด
หมายเหตุ: ความคิดเห็นหรือมุมมองต่างๆ ที่ปรากฎบนเว็บไซต์เดอะอีสานเร็คคอร์ด เป็นข้อคิดเห็นของผู้เขียน ซึ่งไม่ได้เป็นมุมมองหรือความคิดเห็นของกองบรรณาธิการเดอะอีสานเรคคอร์ด
ตลอดหลายวันที่ผ่านมามีกระแสคลิปวิดีโอสั้นหมอลำซิ่งกำลังร้องเพลงปรากฏตามสื่อโซเซียลต่างๆ โดยมีเนื้อเพลงว่า “คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ มีงานให้ทำไหมคะ ปริญญาไม่มี ปริญญาไม่มี แต่มีหีนะคะ แต่มีหมอยนะคะ” ทำให้คนที่ได้ฟังยิ้มหัวเราะสนุกสนานขบขันไปตามกัน
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมแต่ไหนแต่ไรมา แม้จะมีความเป็นปัจเจกในร่างกายและจิตใจที่ทำให้มนุษย์สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองโดยลำพังอยู่ก็ตาม แต่ความเป็นปัจเจกนั้นก็ได้สร้างความผูกพันกันทางสังคมขึ้นตลอดวิวัฒนาการที่เนิ่นนานมาของเผ่าพันธุ์มนุษย์
[การโหวตนายกรัฐมนตรีครั้งที่ 1] น่าแปลก ที่สมาชิกสภานิต […]
การสถาปนาอำนาจกษัตริย์ผ่านอำนาจศาสนาเริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่รัชกาลที่ 4 มีการก่อตั้ง “ธรรมยุติกนิกาย” ที่ถือเป็นนิกายฝ่ายราชสำนัก และในสมัย ร.5 เกิดการสร้างรัฐชาติแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และรวบอำนาจปกครองพระสงฆ์ทั่วประเทศขึ้นต่อกรุงเทพฯ ภายใต้มหาเถรสมาคมซึ่งกลายเป็นศาสนจักรของรัฐ ต่อมาในสมัย ร.6 พุทธศาสนากลายมาเป็นคำขวัญที่เป็นส่วนหนึ่งของอุดมการณ์ความเป็นรัฐชาตินั้นคือ “ชาติ ศาสน์ กษัตริย์”
