โควิด-19

*

ผมมีรายได้หลักจากการเปิดหมวก

เมียกลับจากกรุงเทพฯมาเป็นเกษตรกร ปลูกผักขาย

ตอนที่รู้ว่ามีเด็กน้อยคนหนึ่งมาขออาศัยอยู่ด้วย

ระหว่างที่เด็กคนนั้นหลับอยู่ในท้องของเมีย  เรารู้ว่าได้ทันทีว่าต้องเป็นเด็กที่น่ารักที่สุด

เราจะร้องเพลงและเล่นกีต้าร์ให้เขาฟังทุกคืน

พาเขานอนดูดาวและอาบแสงเช้าอ่อนอุ่นในสวนผักอินทรีย์แบบพอเพียงของเรา

เราตั้งใจว่าจะเลี้ยงเขาอย่างดี  ให้มั่นคงทั้งชีวิตและจิตใจ ไม่ให้เหมือนเรา

ผมใช้เงินก้อนสุดท้ายหมดไปกับค่ารถ  ค่าที่พัก  ค่ากิน ตอนไปสัมภาษณ์งาน

.

งานได้แล้วแต่ยังไม่เริ่ม ต้องรอให้โควิด-19 ซาหายไปก่อน

ซึ่งไม่รู้ว่าตอนไหน

เมื่อวานเปิดหมวกที่ตลาด

มีคนถ่ายรูปเอาไปโพสต์ในเฟสบุ๊คว่า “ไม่รับผิดชอบสังคม”

ผมจำเป็นต้องถูกด่าเพื่อปากท้องและความอยู่รอด

มีพ่อค้าแถวนั้นเดินถือน้ำเต้าหู้มาให้สามถุงและกับข้าวสำหรับเย็นนี้

.

ผักยังไม่โตพอที่จะขาย

ไม่มีเงินพาเมียไปฝากท้อง

ไม่มีเงินสำรอง

โทรคุยเรื่องเงินกับแม่

แม่บอกไม่ให้เพราะไม่ไว้ใจ

.

คืนนี้ผมกับเมียคุยกัน

ว่าจะไปเอาเด็กออก

*

• Facebook
• Twitter
• Line