อัยการ ศรีดาวงศ์ เรื่องและภาพ
ถ้า “จิตร ภูมิศักดิ์” ยังคงอยู่เขาจะมีอายุครบ 91 ปี แต่เขาถูกยิงตายที่ชายป่า จ.สกลนคร เมื่อ 5 พฤษภาคม 2509 ด้วยวัยเพียง 36 ปี แต่ผลงานของเขายังคงเป็นปีศาจแห่งกาลเวลา ปลุกเร้า เบิกเนตร ให้คนรุ่นใหม่รุ่นแล้วรุ่นเล่า “อัยการ ศรีดาวงศ์” ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขารำพันเพื่อปลุกให้ปู่แห่งปัญญามาดูสวนอักษรของเขาในวันที่ลมหายใจไม่อยู่แล้ว
หมายเหตุ : เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2565 (วันรำลึกถึงการเสียชีวิตของจิตร ภูมิศักดิ์) ทางเฟซบุ๊ก Kiw Prosecutor Sridawong
ว่าด้วยการรำลึกถึงชายร่างเล็กผู้จากไปในราวป่าเมื่อ 56 ปี ที่แล้วจากเงื้อมมือของฆาตกรตัวเดิมๆ ที่ยังคงสืบสกุลรุนชาติต่อมาจนปัจจุบัน และมันก็คงหมายฝันไปถึงอนาคต
….อนาคตที่ไม่มีใครรักมันอีกแล้ว “ไอ้ฆาตกร”
ข้าพเจ้าหวังว่า จิตรจะเป็น ‘ดวงจิตวิญญาณ’ ที่นอนดึกพอจนได้มาชมสวนอักษรเล็กๆ ของข้าพเจ้า ผู้อยากจะกล่าวทักทายและเอ่ยอ้างถึงเขาในนามของ “ผู้เบิกเนตร” จากงานเขียนที่เป็นคุณูปการอย่าง “โฉมหน้าศักดินาไทย” งานเขียนที่ทำให้รู้สึกว่า ไอ้ฆาตกรที่ฆ่าเขานั้นทำผิดมหันต์ เพราะไอ้ฆาตกรนั้นได้สร้างปีศาจแห่งกาลเวลาที่ไม่มีวันตายไปจากความทรงจำของหมู่คนผู้ทุกข์ทนแลเป็นเหยื่ออธรรมในสังคมที่มองไม่เห็นซึ่งความเป็นธรรม
เขาถูกบังคับให้ตายเพียงเพราะเขาแตกต่าง แตกต่างไปจากยุคสมัยที่เขาอยู่เสียจน “ไอ้ฆาตกร” ผู้ดักดานอยู่เยี่ยงอาจม ทนไม่ได้กับความแตกต่างของเขา จึงได้พรากเขาไปด้วยคมกระสุนที่ปะทะเข้ากับร่างอันเรียวบางจนล้มลงแน่นิ่ง ซึ่งไอ้ฆาตกรนี้ มันไม่ได้ลั่นไกเองเสียด้วยซ้ำ เพราะมือของมันไม่เคยเปื้อนเลือดหรืออาจะเคยเปื้อนแต่ก็ไม่เคยมีใครสาวถึงตัวมัน…
จิตรคงจะมีงานเขียนกองเป็นพะเนินในวัย 91 ปี เขาคงจะมีครอบครัว มีภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก มีลูกและหลานมาวิ่งเล่นรอบๆ ตัวเขา กลับไปเยี่ยมภูพานและเดินทอดน่อง เล่าสิ่งที่พบเจอตอนเข้าป่า ในนามของ “ปัญญาชนปฏิวัติที่ยังมีลมหายใจ” หากเขามีโอกาสได้ใช้ชีวิต ในสังคมใหม่ที่ใฝ่ฝัน ในประเทศที่ไม่ปิดกั้นเสรีภาพในการพูด ซึ่งเป็นแค่สิทธิขั้นขั้นต่ำในประเทศที่เจริญแล้ว หากแต่เป็นสิ่งต้องห้ามในดินแดนแห่งความละโมบและจอมปลอมแห่งนี้ จิตรในตอนนี้คงจะมีโอกาสได้สร้างคุณูปการมากกว่านี้ ในฐานะผู้ศึกษาประวัติศาสตร์อย่างถ่องแท้ที่ไม่ใช่แค่การไปจำเหตุการณ์ว่า รัชกาลใดทำอะไร ดีอย่างไร
เพราะประวัติศาสตร์ของเขา มันเป็น “ประวัติศาสตร์สังคม” หาใช่ของตระกูลใดตระกูลหนึ่ง เพราะประวัติศาสตร์ คือ ผู้คน และไม่มีใครเป็นเจ้าของอย่างแท้จริง หากแต่มันเป็นของทุกคน ทุกคน คือ ผู้เขียนและสร้างประวัติศาสตร์ตามที่ตนเองปรารถนา แม้จะมีใครบางคนพยายามบิดเบือนประวัติศาสตร์และกลบซ่อนความอัปปรีย์ของตนเอง ผ่านการเขียนประวัติศาสตร์ในนาม “ผู้ชนะ” ทั้งที่แท้จริงแล้วก็เป็นแค่ “ไอ้ฆาตกร”
บรรยากาศคนรุ่นใหม่ร่วมงานรำลึกการเสียชีวิตของจิตร ภูมิศักดิ์ ที่อนุสรณ์สถาน อ.วาริชภูมิ จ.สกลนคร เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2565 เครดิตภาพ กชกร บัวล้ำล้ำ
จิตร จึงไม่เคยตายไปจากประวัติศาสตร์ จากความที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สังคม แม้ ไอ้ฆาตกร เหล่านั้นต้องการให้เขาตายและทำได้สำเร็จแล้วหนึ่งครั้ง หากแต่จิตรนั้นก็ได้กลายร่างเป็นปีศาจที่จะหลอกหลอนจนกว่าไอ้ฆาตกรเหล่านั้นจนกว่าจะสิ้นกรรมของมัน หวังว่า ความเป็นระบบซีเนียร์ริตี้ของวงการผีและการเป็นผีรุ่นพี่จะลงโทษมันอย่างหนัก
ผมมีสิ่งที่ไม่รู้จะเรียกว่า เป็นกวีได้รึเปล่า ผมแค่พยายามขีดๆ เขียนๆ ระลึกถึงคนๆ หนึ่ง ซึ่งรู้จักกันผ่านแค่งานเขียน เพราะคนเขียนได้ถูกพรากลมหายใจไปเมื่อ 56 ปีที่แล้ว โดยไม่ลืมที่จะกล่าวถึง “ไอ้ฆาตกร”
เป็นงานอะไรก็แล้วแต่ รู้แต่ว่า ‘มันยังไม่มีชื่อ’
ราวกับว่า ยังอยู่มิรู้หาย
เพียงฉากสุดท้ายแห่งชีวิตหนึ่ง
กลับเป็นฉากเริ่มต้นของชีวิตหนึ่ง อันเป็นนิรันดร์
เขาคือชายหนุ่มตลอดกาลที่ฆ่าไม่ตาย
เขายังเป็นชายหนุ่มที่กระจ่างแจ้ง
ดั่งแสงดาวในคืนที่มืดดำ
ขจัดซึ่งอำนาจริยำ
ขจัดซึ่งอำนาจริยำ!
ส่องสว่างเป็นทางนำแก่หมู่ชนผู้ฝันใฝ่
ส่องสว่างเป็นทางนำว่าไอ้ริยำนั่นเป็นใคร
ชี้ให้เห็นเช่นใครคือ “ศักดินา”
บนประวัติศาสตร์ที่ถูกเขียนด้วยชีวิต
บนประเทศวิปริต วิตถาร
บนประเทศที่คดงอและดักดาน
ที่ได้ผลาญเอาชีวิตของจิตรไป
แต่คนจะยังคงยืนอย่างเด่น
ศักดินาเลือดเย็นหารู้ไม่
ว่าสิ่งที่พวกมึงทำลงไป
เป็นความพลาดครั้งใหญ่ของพวกมึง
เพราะจิตรนั้นยังยืนเด่นตระหง่านงาม
เด่นในนามของผู้ที่เกิดก่อน
แม้ล่วงลับอยู่ราวป่ากับนาคร
ก็เพียงแค่ล้มหัวนอนก่อนตื่นตัว
ถ้า ‘พ่อ’ จิตรมองลงมาจากบนฟ้า
คงสรวลแสยะยิ้ม แด่ศักดินา
คงสรวลแสยะยิ้ม และเยาะเย้ยศักดินา!!
พวกผีบ้าที่ใกล้ชิบหายและวายชนม์
พวกผีบ้าที่ใกล้ชิบหายและวายชนม์!!
ถึงเวลา “ไอ้ฆาตกร” ก็ต้องตาย
หวังว่าจิตรคงสบายในชั้นศาล
เป็นโจทย์ฟ้อง ห้องพิพากของยมบาล
ดัดสันดาน ไอ้ฆาตกร ให้มันจำ
ดัดสันดาน ไอ้ฆาตกร! ให้มันจำ!
น่าสมเพศก็แต่ “ไอ้ฆาตกร!!!” ที่พรากชีวิตเขาได้หนเดียว และจะต้องไปเจอการพิพากษาจากบาปที่มันได้กระทำลงไป บาปหนักที่มันพรากเอาชีวิตและลมหายใจของผู้คนตั้งมากมายที่จิตร ภูมิศักดิ์ เป็นเพียงหนึ่งในจำนวนที่มันฆ่าไป ด้วยกรรมของไอ้ฆาตกร ขอให้มันอย่าได้ผุดได้เกิดเพื่อความสงบสุขของมวลมนุษยชาติ
