จิปาถะ
(วิดีโอ) “อีสานบ่ย่านเด้อ” จ.ขอนแก่น เรียกร้องประชาธิปไตย
นักศึกษาขอนแก่น ร่ายกวีของ วิสา คัญทัพ ในงานชุมนุม “อีสานบ่ย่านเด้อ” จ.ขอนแก่น เมื่อวันที่ 23 ก.ค. 2563 ที่ผ่านมา
เสมอด้ามดั่งเดียว
บทกวีจากกลุ่มนักเขียน NEW4D วิชัย จันทร์สอน บันทึกเรื่องราวของการเกษตรกรที่ต้องรอฟ้ารอฝนให้เทวดานำพา โดยใช้เทคนิคการเล่าเรื่องแบบผญา
คูนกับควาย
เรื่องสั้นอันดับที่ (7) ของคอลัมน์อีสานในกระจก ตอน “คูนกับควาย” โดย ณภัทร ข่ายมณี ที่เป็นเรื่องราวแห่งความทุกข์ตรมของชาวนาผู้คอยฟ้าฝนจากเทวดา
หอมเอยหอมผักกะแยง
บทกวีลำดับที่ (7) ของคอลัมน์อีสานในกระจก ตอน “หอมเอยหอมผักกะแยง” โดย กิตติ อัมพรมหา ที่กวีให้ส่งสะท้อนความเป็นอีสานบ้านเฮา
เธอผู้ถูกผลักไส
บทกวี “เธอผู้ถูกผลักไส” ของ อรรณพ วันศรี กวีกลุ่ม NEW4D พาไปรู้จักวิธีการปลอบขวัญลูกแบบชาวบ้านด้วยด้ายสายสิญจน์ของย่า
ทุก(ข์)ฤดู
เมื่อชีวิตต้องต่อสู้ในทุกฤดู การเฝ้าวันสิ้นสุดจึงเป็นอีกหนึ่งหนทางออก กวีจาก ไพรยุทธ สะกีพันธ์ นักเขียนอีสานกลุ่ม NEW4D
ฅ ฅน อยู่ที่ไหน
“ว่ากันว่า ไม่มีบ้านหลังใดไม่เคยมีคนตายฉันใด ก็ไม่มีผู้หญิงคนใดไม่เคยถูกล่วงละเมิดทางเพศฉันนั้น เราต่างเติบใหญ่มาในสังคมที่ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่าการเปิดกระโปรงเด็กผู้หญิงเป็นเรื่องแกล้งกันธรรมดา” ส่วนหนึ่งจากเรื่องสั้น “ฅ ฅน อยู่ที่ไหน” เขียนโดย โมไนยา บุญช่วยชู นักเรียนชั้น ม.6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น
“ความสัมพันธ์”
บทกวีลำดับที่ (6) ของคอลัมน์อีสานในกระจก ตอน “ความสัมพันธ์” โดย เรืองรอง รุ่งรัศมี ซึ่งผู้เขียนกวีบทนี้เพิ่งเสียชีวิตเมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมา (31 พฤษภาคม 2563) ผลงานชิ้นนี้จึงเป็นงานเขียนชิ้นสุดท้าย
“แต่งเสียเคราะห์” ระบบทักษา เทวดาอัฐทิศ และสัญลักษณ์แห่งความสมบูรณ์ของชีวิต
“การแต่งเสียเคราะห์” เป็นพิธีกรรมตามความเชื่ออีสานที่อิงกับสิ่งที่อยู่เหนือธรรมชาติ เช่น ผี สาง เทวดา ผู้ประกอบนี้ส่วนหนึ่งมีความรู้สึกอยากปลอดภัยทางจิตวิญญาณ ซึ่งจะมาพร้อมบทสวดให้พ้นเคราะห์พ้นโศก ภานุพงษ์ ธงศรี เรียบเรียง