สำรวจคนอีสานตายกลางกรุงในเหตุการณ์ทางการเมืองเมื่อเดือนเมษาฯ – พฤษภาฯ ปี 2553 จากผู้เสียชีวิตมากกว่า 94 คน มีผู้ที่มีที่อยู่ตามบัตรประชาชนเป็นคนอีสานถึง 36 คน ในจำนวนนี้มีหญิง 1 คน ผ่านระบบการแสดงผลแบบ Interactive Infographic
เสวนา “10 ปี พฤษภาฯ ’53 คนอีสานอยู่ตรงไหน?” พบทางออก แม้ถูกปราบ แต่คนอีสานสนใจการเมืองมากขึ้น นักวิชาการ ม.อุบลฯ จี้เอาคนผิดสั่งสังหารประชาชนมาลงโทษ ลบวัฒนธรรมพ้นผิดลอยนวล พร้อมปลุกกระแสแก้รัฐธรรมนูญฉบับ 60
ความรุนแรงทางการเมืองเมื่อปี’53 มีคนตายมากกว่า 94 คน ในจำนวนนี้มีคนอีสานถึง 36 คน แต่คนอีสานเหล่านั้นกลับไม่ได้รับการยกย่องว่าเป็น “วีรบุรุษประชาธิปไตย” ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ลองส่องชุดความคิดพวกเขาดูแล้วจะรู้ว่า ก่อนร่วมชุมนุมกับกลุ่มคนเสื้อแดง คนที่ตายมีแรงบันดาลอย่างไร
“เผด็จการย่อมใช้วิธีจัดการอย่างเผด็จการวันยังค่ำ เราไม่อาจชะล่าใจได้เลยแม้สักนิดเดียว” เป็นความนึกคิดของนักเขียนในยุคเผด็จการครองเมืองที่ “อรุณรุ่ง สัตย์สวี” บันทึกเหตุการณ์แห่งยุคสมัยไว้
“ตาสว่าง” เป็นหนังสือที่เขียนขึ้นโดยชาวอิตาลี โดยให้ “นก” ชาวอีสานจากอุดรฯ เป็นตัวแทนผู้ค้าแรงงานที่รู้จักสิทธิและประชาธิปไตยที่แท้จริง แต่ท้ายสุดเขาก็ต้องพ่ายแพ้ต่อกระสุนปืนในเหตุการณ์พฤษภาปี’53 จนทำให้เขาตาบอด แต่ผู้เขียนก็ไม่ได้ฟันธงว่าอุดมการณ์ทางการเมืองของเขามอดลงหรือไม่
“ไม่ผิดจริง เขาก็ว่าผิด ก็เท่ากับยัดเยียดข้อหาเอาไปเป็นแพะ ถ้าเป็นคนมีเงินก็คงไม่ติดคุก แต่คนจนๆ เหมือนพวกผมไม่มีเงินต่อสู้คดี ไม่มีเงินจ้างทนาย มีแต่ติดคุกอย่างเดียว” บทเรียนชีวิตของ สมศักดิ์ ประสานทรัพย์ อดีตนักโทษคดีการเมืองปี 2553
