ความร่วมมือในการปราบปรามขบถผู้มีบุญของรัฐไทยและฝรั่งเศสเมื่อ ร.ศ. 121 หรือ ปี 2445 นั้น มีจำนวนศพของคนอีสานนับไม่ถ้วน จนวิทยากร โสวัตร ผู้สืบข้อมูลเรื่องขบถผู้มีบุญเรียกว่า “จำนวนศพของคนอีสานที่ในเหตุการณ์นั้นเพิ่มมากขึ้นๆ และเลือดที่ซึมลงแผ่นดินจนชุ่มโชก”
“จากบทเรียนในการปราบขบถผู้มีบุญและอีกหลายๆ เหตุการณ์ในบ้านเมืองนี้ มันเหมือนจะบอกกับเราว่า ศูนย์กลางอำนาจรัฐไทย ฆ่าเราได้อย่างโหดเหี้ยมทุกเมื่อและอย่างไร้ความปราณี” จากตอนหนึ่งของบทความ “อาชญากรรมของรัฐหลายระดับ กรณีขบถผู้มีบุญอีสาน ที่วิทยากร โสรวัตร ไร่เรียงเหตุการณ์การปราบปรามครั้งใหญ่ของรัฐไทยต่อชาวอีสาน
ภาคต่อของบทความสืบเสาะความไม่ลงรอยกันระหว่างประวัติศาสตร์ที่รัฐสร้างไว้กับความทรงจำที่ชุมชนท้องถิ่นได้สืบสาน
เรื่องราวของผู้ถูกสื่อมวลชนสมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ เรียกขานว่า “ผีบุญ” ผู้กลายเป็นนักโทษประหารคนแรกตาม “มาตรา 17”
