ประชาชนลุ่มน้ำโขงอีสาน ออกแถลงการณ์ต่อต้านโครงการพัฒนาขนาดใหญ่ ที่ไม่สอดคล้องกับวิถีชีวิตและการบริหารจัดการน้ำที่ยังยืน หลังจัดเวทีเชื่อมเครือข่าย โขง เลย ชี มูล ชี้ภาคประชาชนต้องมีสวนร่วมพัฒนา
ข้ออ้างของประเทศลาวเพื่อสร้างเขื่อนสานะคามกั้นแม่น้ำโขงแห่งที่ 6 คือ การผลิตไฟฟ้าให้ภูมิภาคอาเซียน แต่กลับมองข้ามชีวิตคนริมโขงที่อยู่กับสายน้ำแห่งนี้มานาน เพราะเมื่อใดที่เขื่อนสร้างเสร็จชีวิตพวกเขาจะเปลี่ยนไปตลอดกาล
ไม่มีใครเข้าใจป่าได้เท่ากับคนที่อยู่กับป่า เมื่อมีผู้ทำลาย ก็ต้องมีผู้ปกป้อง “อาสาสมัครพิทักษ์ป่า” จึงก่อตั้งขึ้นมาโดยคนในชุมชนผู้มีอุดมการณ์เดียวร่วมกัน
ใครจะคิดว่า… แม่น้ำโขงจะมีวันเหือดแห้ง ใครจะคิดว่า.. แม่น้ำโขงจะไร้ปลาแหวกว่าย ใครจะคิดว่า… แม่น้ำโขงจะเปลี่ยนสีจากน้ำตาลขุ่นเป็นฟ้าคราม แต่วันนี้สิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นแล้ว สันติภาพ ศิริวัฒนไพบูลย์ นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อม วิเคราะห์ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นว่า “จะทำให้อารยธรรมของมนุษย์ริมโขงล่มสลายในที่สุด”
แม้การลาดตะเวนดูแลผืนป่าจะเป็นงานเสี่ยงตายและไร้ค่าตอบแทน ทว่าผู้พิทักษ์ป่าหัวใจอาสากว่า 20 ชีวิตจากหมู่บ้านห้วยหินขาว จ.หนองคาย ก็ยอมแลกเพื่อปกป้องผืนป่าไว้ให้ลูกหลาน ยศพนธ์ เกิดวิบูลย์ ลงพื้นที่
หากใครเคยอ่าน “นิราศทัพเวียงจันท์” คงพอจินตนาการออกว่า พระบรมมหาราชวัง ณ กรุงเวียงจันทน์ งดงามไม่แพ้อาณาจักรใดในอินโดจีน ถ้าไม่มีสงคราม ความงามนั้นคงเหลือให้เห็น บทความเห็นโดย ภาณุพงศ์ ธงศรี
“ถ้าเฮาคิดว่า เฮาเป็นเจ้าของ เป็นผู้ใช้ประโยชน์ เฮากะต้องแสดงโต เพื่อรักษาปกป้อง ถ้าเฮาบ่ปกป้อง บ่ดูแล เฮาสิไปแสดงโตได้จั่งได๋ว่า แม่น้ำโขงเป็นมูนมังของแผ่นดินนี้” เสียงสะท้อนจากคนริมโขง โดย มนตรี อุดมพงษ์
จับชาวบ้านรุกป่ากว่า 28,000 คดี กระทรวงทรัพย์ฯ ทวงคืนผืนป่าได้กว่า 8 แสนไร่ ส่วนชาวอุบลราชธานีสงสัยทำกินในผืนดินมรดกริมแม่โขง-ผาแต้มตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ แต่กลับถูกแจ้งความ
ปฏิบัติการทวงคืนผืนป่าในอ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี ทำให้หลายครอบครัวต้องถูกดำเนินคดีและขับไล่ออกจากที่ดินทำกินของตน ซ้ำร้ายไปกว่านั้น กว่าทศวรรษที่ผ่านมา นับตั้งแต่จีนสร้างเขื่อนกั้นในแม่น้ำโขง ชาวบ้านหลายคนเองก็ได้สูญเสียอาชีพหาปลาในลำน้ำแห่งชีวิตสายนี้ไปด้วยเช่นกัน
