“ตลาดกีบหมู” อยู่บนถนนสุเหร่าคลองหนึ่ง กรุงเทพฯ เป็นตลาดนัดของเหล่าแรงงานที่ส่วนใหญ่มาจากแดนอีสาน ตั้งแต่เช้าตรู่พวกเขาจะสะพานกระเป๋าเพื่อรอนายจ้างมารับไปทำงานรายวัน ส่วนใหญ่เป็นงานที่ใช้ความเสี่ยงกว่าปกติ แต่พวกเขาก็ยอมเพราะด้วยค่าจ้างที่สูงกว่าลิ่ว คนที่รับความเสี่ยงได้อาจจะได้ค่าจ้างสูงถึงวันละ 1,000 บาท แต่ผลร้ายอาจนำมาสู่ความตาย
บทกวีอันดับ (4) - เพียงพื้นผิวระดับปัจเจก (ของแรงงานในประเทศอันไพศาล) ของ นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง เป็นบทกวีที่ทักษะทางฉันทลักษณ์ดีมาก พลิ้วแต่หนักแน่นเหมือนเนื้อหา นี่เป็นบทกวีที่สะท้อนภาพแรงงานอีสานได้ดีมากและลงลึกถึงความรู้สึกข้างในของกรรมกรอีสานจริงๆ
รุ่งรวิน แสงสิงห์ ชี้ชวนให้เห็นความโยงใยระหว่างการกลับบ้าน ความโรแมนติก และเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่ เสนอสร้างทางเลือกใหม่แทนการมุ่งปลอบใจกันเอง
เมื่อภาพลักษณ์ของตลกสังขาร ความ “เสี่ยว” ความ “ลาว” ในความหมายของการเหยียดหยาม กำลังค่อยๆ จางไป อีสานใหม่ที่นำเสนอความบันเทิงและความนิยมแบบใหม่กำลังผงาดขึ้น
แรงงานอีสานยังคงเดินทางไปทำงานต่างประเทศผ่านการลงทะเบียนที่ถูกต้องทั้งหมด ในปี พ.ศ.2558 ประมาณ 46,553 คน คิดเป็นร้อยละ 61 จากทั่วทั้งประเทศประมาณ 69,664 คน จังหวัดที่แรงงานเดินทางไปทำงานต่างแดนมากที่สุดคือ อุดรธานี โดยประเทศไต้หวันเป็นประเทศที่คนอีสานเดินทางไปทำงานมากที่สุด
