ภาพปก โดย มาโนช พรหมสิงห์
อรรณพ วันศรี : เรื่อง
กักขังตัวเองไว้
กับภูมิลำเนา
ฉันกอดลูกสาว
กล่าวคำอำลา
หากปีศาจกำลังจะมา
อพยพออกจากโลกกำพร้า
ข่าวไวรัสปลอมแพร่ระบาด
เผ่าพันธุ์ตัวเองถูกเลหลัง
สิ่งศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นอุปทาน
พระเจ้าเป็นภูตผี
ทีวีขาวดำปล่อยข่าวกระจาย
คำโฆษณาชวนเชื่อ
คำภาวนากลายเป็นสินค้าอุปโภค
ใครสักคนกักตุนบทสวดไว้กับตัวเอง
ขณะแผ่เมตตา
เราเลหลังความเชื่อไปพร้อมคำอวยพร
ปาฏิหาริย์หล่นเกลื่อนกลาด
ไปตามท้องถนนทางกลับบ้าน
ฉันขังตัวเอง
มองดูลูกสาวในบ้านหลังเดียวกัน
ในกระเป๋าพบกระดูกเชิงกรานของพญาแถน
คำผญาถูกฉีกกระจัดกระจาย
กระดูกคางไก่ของหมอขวัญหักเป็นสองท่อน
ต้นหว้าร้อยปีถูกขุดราก
นิทานก้อมถูกกลืนกินด้วยมนต์ดำ
คำภาวนากลายเป็นสินค้าอุปโภค
ใครสักคนกักตุนบทสวดไว้กับตัวเอง
ขณะแผ่เมตตา
เราเลหลังความเชื่อไปพร้อมคำอวยพร
ปาฏิหาริย์หล่นเกลื่อนกลาด
ไปตามท้องถนนทางกลับบ้าน
ฉันขังตัวเอง
มองดูลูกสาวในบ้านหลังเดียวกัน
ในกระเป๋าพบกระดูกเชิงกรานของพญาแถน
คำผญาถูกฉีกกระจัดกระจาย
กระดูกคางไก่ของหมอขวัญหักเป็นสองท่อน
ต้นหว้าร้อยปีถูกขุดราก
นิทานก้อมถูกกลืนกินด้วยมนต์ดำ
ฉันผวากอดลูกสาวครั้งสุดท้าย
หากอุปสงค์ของพระเจ้า
คือการถูกเนรเทศออกจากหมู่บ้าน
หมายเหตุ : บรรณาธิการต้นฉบับ โดย ธีรยุทธ บุษบงค์ กวีชาวศรีสะเกษ ผู้คร่ำหวอดในวงการกวีถิ่นอีสาน
