ภาพหน้าปกจาก istock.com/naramit
กิตติ อัมพรมหา เรื่อง
*
หอมเอยหอมผักกะแยง
ทั่วทุกหัวระแหงแห่งอีสาน
ย้อนทรงจำทรงใจในวันวาน
ผักพื้นบ้านเลี้ยงตนจนเติบโต
กลิ่นความหลังไม่เคยจางไปจากใจ
แม้คืนวันรุกไล่มาไกลโข
จากบ้าน ไกลบ้าน มาเซโซ
ดังเรือน้อยลอยโต้ทะเลชีวิต
ยอดกระโดนผักกะแยงสะแบงนา
ผลิดอกใบออกท้าในสวนจิต
ยิ่งคึดนำ ยิ่งคึดฮอด ยิ่งครุ่นคิด
แนบสนิทภาพวิถีที่ผ่านมา
โอ้ว่าอกเอยข้าเคยคุ้น
หอมละมุนกรุ่นกลิ่นฝันแห่งบ้านป่า
หอมนั้นหอมไม่ลางเลือนไม่เลื่อนลา
กลิ่นชีวิตชีวาตราตรึงใจ
หอมเอ๋ยหอมดอกผักกะแยง
คงหอมฟุ้งปรุงแต่งยุคสมัย
ถิ่นอีสานเรื่องราวช่างยาวไกล
ความเป็นไปของผู้คนยังวนเวียน
*